"Mama Mu sprząta" Jujja i Tomas Wieslander

Okres wiosenno - przedświąteczny znamionuje podwyższona ilość pań i panów (w końcu równouprawnienie działa w obie strony), którzy wykonując ekwilibrystyczne sztuki i strasząc przechodzących niżej przechodniów ("O mój Boże! Samobójca!!!"), myją okna. Mało tego do tradycyjnego mycia okien dochodzą, równie tradycyjne: trzepanie dywanów, mycie podłóg czy odkurzanie. Wydawać by się mogło, że to wyłącznie ludzka domena, ale...
"Mama Mu sprząta" to książeczka, którą powinni poczytać sobie wszyscy maniacy tzw. wielkich porządków. Dlaczego? Otóż jest to świetna historia o tym, jak w dziedzinie sprzątania, tzw. złoty środek, reprezentowany przez Mamę, wygrywa z brakiem umiaru, który perso-, a właściwie wronifikuje pan Wrona. Świetnie zilustrowana opowieść, w której skromne porządki przeprowadzone przez Mamę, zostają zestawione z porządkami absolutnymi, jakie, przy pomocy dość niekonwencjonalnych metod, próbuje robić ptasi zarozumialec. Dialogi jak zwykle powalające, podobnie jak inwencja skrzydlatego towarzysza głównej bohaterki. A Mama, jak to Mama, ze stoickim spokojem kontempluje wiosnę i wcale nie jest, jak choćby koń Palucha, fleja, choć to właśnie wydaje się sugerować pan Wrona.
Książkę kończy taki wierszyk: "Na drzewach pąki, zawilców pełne łąki. Widzisz kwiat, toś jest rad." A więc rzućcie ściereczki i bądźcie radzi, jak Wam Mama Mu radzi.