Stos z nutką historii w tle.

Stało się. Przybyłem, pogawędziłem i z biblioteki wypożyczyłem, mimo że "domowego" stosu nie skończyłem. Tak, tak. Nałóg. Ale tak to jest, jak Los od maleńkości skazuje cię na obcowanie z książką.
Dzieciństwo spędziłem z mamą, w wynajmowanym pokoiku, usytuowanym tuż nad wiejską biblioteką. W połączeniu z wychowującą mnie babcią, która cierpliwie wprawiała mnie w rozumieniu czarnych znaczków, poskutkowało to postępującym molizmem. Molizm nieskrępowany, rozwijał się w najlepsze, podsycany nieograniczonym dostępem do książek. Nieograniczonym, bo mama przyjaźniła się z ówczesną panią bibliotekarką i miała własny klucz od książkowego przybytku, już to z mojego powodu, już to, by po prostu podlać kwiaty. Wyobraźcie sobie możliwość wyboru książki o każdej porze dnia i nocy. Tak, nocy, co było możliwe, bo od zasobów bibliotecznych dzieliło mnie jedynie kilka drewnianych schodków oraz konieczność pokonania lęku przed ciemnością. I tak było do czasu, kiedy to księgozbiór przeniesiono do sąsiedniej miejscowości. I ja tam byłem i książki nosiłem :)

P.S. Przepraszam za fatalną jakość zdjęcia, ale robiłem je rano, niejako w przelocie.