19. MTK w Krakowie

Miałem nie pisać, bo inni napiszą, no ale kurczę muszę, bo się uduszę. I niech tam złe języki gadają, że chłop w średnim wieku, a ekscytuje się jak przedwojenna pensjonarka pierwszym trzymaniem za rękę. Trudno. Nawet jeżeli to nie pierwsze, a bodajże piąte i nie trzymanie za rękę, a wydeptywanie targowych ścieżek.

Wyruszyliśmy całą czwórką, bo Starszy napalony na kupno książek Brandona Mulla i spotkanie z panią Agnieszką Stelmaszyk, a Młodszy z nadzieją na skompletowanie Calvina i Hobbesa. My skromnie z dwiema dychami odłożonymi na nową Flawię.

Nie będę Was zanudzał pisaniem o nieprzebranych tłumach, wąskich przejściach i problemach z komunikacją w obrębie stolików z celebrytami lub sławami. Ten wpis ma być bowiem wpisem pełnym radości i wspomnienia takich pierdół nie są mi w stanie odebrać tych uskrzydlających. Bo ja się proszę Szanownego Państwa na 19. MTK w Krakowie poczułem. I to właśnie historią o tym jak się poczułem, będę zanudzał.

Poczułem się więc dumnym ojcem, gdy moje starsze, dziesięcioletnie dziecko ze swadą prowadziło rozmowę z panią ze stoiska Egmontu i za swój czytelniczy zapał zostało wynagrodzone książką. Serce mi rosło, kiedy przy podpisywaniu najnowszej części "Kronik Archeo" mój syn nie ograniczył się do oczekiwania na wpis, ale indagował autorkę o plany na przyszłość. Z uśmiechem na ustach patrzyłem jak obydwaj panowie stoją przy stoisku Buki skupieni i zasłuchani w audioksiążkę o Marii Skłodowskiej - Curie (nabyliśmy). Nie żałowałem pieniędzy, nawet jeśli chodziło o encyklopedię postaci ze Spider-Mana, bo wiem, że będzie w ciągłym użytku podobnie jak ta marvelowska. Z otwartą buzią, razem z chłopakami wpatrywaliśmy się w pop-upa "Star Wars" i razem prawie zapłakaliśmy, gdy pan z wydawnictwa znakOmite!, podał nam jego cenę. Na otarcie łez kupiliśmy dwa tomy "Merlina", przy którym wszyscy trzej chichraliśmy się dzisiejszego ranka.

 

Poczułem się kimś wyjątkowym, kiedy na stoisku Dwóch Sióstr, najpierw zostałem uhonorowany przez pełną energii Kasię, a potem stojąc z jedną ze zdobyczy w kolejce po autograf do Piotra Sochy ... No właśnie. Kiedy podeszła do mnie uśmiechnięta pani i potwierdziła, że jestem tym Bazylem od bloga, w hałasie panującym w hali umknął mi początek jej wypowiedzi i usłyszałem tylko "... bardzo lubię". Spytałem więc czy chodzi o wydawnictwo przy którym stoimy. Pani Jadwiga Jędryas, powtórzyła, że chodzi o moją pisaninę, a wydawnictwo też lubi, bo jest współtwórczynią. Taka mała fopa z mojej strony. Niemniej jednak od tej pory moja wypięta pierś roztrącała zwiedzających jak lodołamacz, a Starszy, obdarowany przez panią Jadwigę książką, patrzył na tatkę z niejakim podziwem.

Poczułem się jak u siebie, kiedy wjechałem z rodziną do Smakołyków i zobaczyłem dziki tabun blogerów książkowych i brodatego faceta, który na środku lokalu tańczył zumbę z pięcioma książkami w uniesionych rękach. Troszkę się wystraszyłem, że to jakiś rodzaj otrzęsin dla nowo przybyłych, ale szybko się okazało, że to tylko (a w zasadzie aż, bo roboty było mnóstwo) Janek z Tramwaju nr 4 losuje dary od wydawnictw. No, a potem miśki i rąk uściski i ulga, że ci wszyscy ludzie, których znam z sieci poza nią też są super. Bo czasem nawet parę wymienionych w locie zdań może to potwierdzić. A zdania wymieniano z: Agnes, Moją Pasieką, Beznadziejnie Zacofanym w Lekturze (dzięki za żurawinówkę!), Ktryą, Wiejską Nauczycielką, Agnieszką Taterą, Ałtorką, Sardegną i towarzyszącymi im, równie fantastycznymi, połówkami.

Tak, ten wpis jest sponsorowany! Sponsorowany przez mój wielki entuzjazm i podkarmiane z wielu stron ego. A jeśli ktoś myśli, że przez gifty, to cóż, niech myśli. Zawsze uważałem, że powinno się dzielić rzeczami, które się nam podobają. Więc się podzieliłem, a jeśli o czymś, bądź kimś zapomniałem - wybaczcie.

PS. Zdjęć brak, bo się tak zemocjonowałem, że zapomniałem robić :D