"Kochanek lady Chatterley" D. H. Lawrence

"Okrutna, ciasna wolność samotnej jednostki, całkowicie odizolowanej od reszty świata, jest gorsza niż więzienie".

Wziąłem się za tą powieść - klasykę romansu, żeby udowodnić sam sobie, że nawet facet może z przyjemnością taką książkę przeczytać. Niestety okazało się, że nie. I to nie ze względu na etykietkę "powieść kobieca", ale ze względu na... No właśnie, na co? W końcu to nie tylko romans, ale i studium społeczno - obyczajowe, upadającego, angielskiego społeczeństwa klasowego, na początku XX wieku.
Po pierwsze: postacie, których nie mogłem polubić. Choć Lawrence próbuje przekonać czytelnika, że lady i jej kochanek, człowiek z gminu, są cool, bo przełamują pewne stereotypy, dla mnie: on do ostatnich stronic pozostał chamem, który zaspokaja własne chucie (jebaką - jak sam się określa), a ona zmanierowaną arystokratką, której podoba się dziki seks z podwładnym, ale jednocześnie brakuje jej kasy i intelektu, które oferuje niepełnosprawny mąż.
Po drugie: pewien mesjanizm owej powieści, który w latach pierwszego wydania książki, burzył krew flegmatycznym gentlemanom i wyniosłym ladies, ale w czasach dzisiejszych po prostu nuży.
Po trzecie: zakończenie, które jest swoistym happy endem i nijak się ma do tego, co przeczytałem na kartach książki.
Podsumowanie może wydać się dziwne po tym co napisałem. Polecam. Polecam, bo proza Lawrence`a wbudza emocje i pokazuje świat jakiego my w zasadzie nie znamy. Świat, który odszedł w zapomnienie (choć nie wszędzie).

ps. Denerwowała mnie maniera tłumaczki, która wiejską wymowę niektórych postaci, uzyskiwała losowo wstawiając "o" zamiast "a" i zamieniając sz-s, cz-c itd., co powodowało, że karty "Kochanka ..." zapełniły się ludźmi sepleniącymi ;) Ale może się czepiam?