"Szklany klosz" to bodajże jedyna, napisana tuż przed samobójczą śmiercią, powieść wybitnej poetki Sylwii Plath. Jest to, prowadzony w pierwszej osobie, zapis obserwacji, których dokonuje cierpiąca na nerwicę połączoną z manią samobójczą, główna bohaterka - Esther Greenwood. Fakty opisywane przez autorkę w książce tak bardzo przystają do jej życia, że można pokusić się o nazwanie "Szklanego klosza" powieścią autobiograficzną.
Nigdy nie czyta mi się łatwo powieści o ludziach chorych psychicznie. W przypadku "Szklanego klosza" doszło u mnie jeszcze nieznośne uczucie, że główna bohaterka, jest w jakimś stopniu do mnie podobna. W jej obawach i lękach, obserwowałem niepokojącą zbieżność z własnymi myślami. Czy oznacza to, że jestem neurotykiem? Pewnie każdy z nas po trosze jest. Zresztą takie jest chyba przesłanie książki. Choroba psychiczna wydaje się być u Plath znakiem czasów.
Polecam tę książkę i to nie jako książkę kultową (taką stała się ponoć po samobójstwie Plath), ale jako bardzo dobrą powieść o kruchości zdrowia psychicznego. Pod żadnym pozorem nie czytać w "dołku". Osoby o słabych nerwach powinny rozważyć zasadność lektury ze względu na drastyczność kilku scen.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
"Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników je zamieszczających. Prowadzący bloga nie ponosi odpowiedzialności za treść tych opinii."