"Jak powieść" Daniel Pennac

Daniel Pennac, w latach 1969-95 licealny nauczyciel francuskiego, napisał zbiorek esejów, którego polski tytuł "Jak powieść" średnio oddaje to, co zastaniemy w środku. Bardziej przystaje tu tytuł angielski - "The Rights of the Reader". Bo rzecz to o czytelniku właśnie i czytaniu oraz o prawach, które tym procesem rządzą i które miłośnikowi książek przysługują.
Na samym początku przyznam rację tym, którzy piszą, że Pennac prochu nie wymyślił i cała książka zbyt odkrywczą nie jest. To prawda. Niemniej jednak truizmy na temat czytania podaje autor w tak bezpretensjonalny sposób, że lektura całości jest prawdziwą przyjemnością. A i otworzyć oczy też potrafi, bo mimo, że wspomniałem o truizmach, to zgodnie z przysłowiem "najciemniej pod latarnią", czasem trudno nam dostrzec to co wydaje się oczywiste.
Przyznam również rację tym, którzy zwracają uwagę na fakt, że książka od daty swego wydania w 1992 roku zestarzała się, a przywoływane przez pana Daniela przykłady, częstokroć śmieszą swą naiwnością. Ale to też ma swój urok, bo czyż nie przyjemnie jest poczytać o czasach, kiedy to zagrożeniem, czy konkurencją, dla książki nie był Internet czy Playstation 3 podłączone do 50'' plazmy, a zwykły kasetowy walkman. I jak lektura "Pachnidła" rozbudziła w zbuntowanych nastolatkach miłość do książek.
Cokolwiek by o tej książce nie mówić, jest to lekka i przyjemna lektura, napisana przez czytelnika dla czytelników. Z każdej strony emanuje miłością do czytania i jest świetnym przypomnieniem, co tak naprawdę w tej czynności jest pięknego i za co ją lubimy. I pamiętajcie, że macie prawa do: nieczytania, przeskakiwania stron, nieskończenia książki, czytania jeszcze raz, czytania byle czego, bovaryzmu (choroby przenoszonej przez tekst), czytania byle gdzie, czytania na wyrywki, czytania na głos, milczenia. A rozwinięcia tych praw znajdziecie w książeczce Pennaca, po którą naprawdę warto sięgnąć.