"Wiedźma.com.pl" Ewa Białołęcka

Tak się jakoś dziwnie złożyło, że wynikiem udziału w akcji “Książka za książkę” na ubiegłorocznych TK w Krakowie, było pobranie przeze mnie i przez Kitka, z puli Publio, dwóch mocno rozrywkowych ebooków. Mnie zawdzięczaliśmy zrywanie boków przy “Dożywociu” Marty Kisiel, Kitkowi zaś pragnę w tym miejscu podziękować za wybór “Wiedźma.com.pl”, która to pozycja parę razy przyprawiła mnie o kolkę śmiechową. Jak widać naszą rękę prowadziło mzimu dobrego humoru.
Reszka. Panna z dzieckiem i pracą na zlecenie (redagowanie tekstów wszelakich, od porno z akcją w wesołym miasteczku, poczynając), mieszkająca kątem u rodziców. Miłośniczka Brassensa, netu, fajek, kawy, glanów oraz paru jeszcze innych rzeczy, niekoniecznie w tej kolejności. Właścicielka niewyparzonej gębusi i wewnętrznego cosia, który, czasem wbrew woli samej zainteresowanej, podpowiada co jadowitsze teksty, które, zupełnie bez cenzury, spływają z karminu jej ust i gorszą (w zależności od natężenia), bliższą i dalszą okolicę. Oczytana. W skrócie - babka, z którą chętnie pogadałbym o życiu, przy kieliszeczku czegoś mocniejszego, parę dłuższych chwil. I pal licho, że widzi duchy zmarłych. W końcu ludzie mają o wiele bardziej upierdliwe cechy.
Zatem +1 dla pani Ewy za stworzenie bohaterki, którą polubiłem i której wiernie sekundowałem w zmaganiach ze spadkiem po ciotecznej babce czy tam babecznej ciotce.
No właśnie, spadek. Kawał bardzo starego budownictwa położonego w miejscu, które w różnych rejonach Polski, różnie zwykło się określać. “Tam gdzie psy dupami szczekają” itd. i w tym guście. Rozumiecie? Przy czym zaznaczyć należy, że Czcinka (tak właśnie, proszę szanownego kółka purystów językowych, proszę nie regulować monitorów), to naprawdę dziura tak zabita dechami, że czas zatrzymał się tam jakoś zaraz po okupacji i nie chce wystartować. Do tego nawiedzona. Zarówno przez wojenne duchy jak i powojennych dresów. Co też tam, u diaska, może robić mieszczuch (mieszczuszka???) uzależniony od technologii?
Powiem Wam co. Może tam robić takie akcje, że czytelnikowi oko zbieleje, a nawisy (mężczyźni) i oponki (kobiety), wesoło będą falować wraz z kolejnymi wybuchami śmiechu. Właściciele kaloryferów niech zaś żałują, bo to bardzo przyjemne uczucie. Zresztą, pewnie zamiast czytać “Wiedźmę” wolą zrobić setkę “brzuszków”. Błąd! Powieść Ewy Białołęckiej jest lepsza dla mięśni brzucha niż wszelkie wibrujące pasy i godziny krwawej jatki na siłowni. To naturalny system redukcji tkanki tłuszczowej. Dwa teksty Reszki i już brzusio chodzi jak szalony.
Psychopatyczny zabójca i jego tajemnice, parająca się voodoo spadkodawczyni, duch żołnierza Waffen-SS, landrynkowej dziuni i dwójki małoletnich Żydów, tajemniczy sejf i jeszcze bardziej tajemniczy strych. No i żeby troszkę złagodzić to paranormalno - thrillerowate fiku miku, łagodnie pączkujący romansik.
Żeby nie przedłużać. Nie jest to Wielka Literatura. Ale w kategorii poprawiania nastroju lokuję “Wiedźmę” dość wysoko. Zżyłem się z Reszką, bo w sumie to równa babka, a i jej problemy są moimi problemami. Ciągły brak hajcu, ciągły brak czasu, a jak coś ma się spieprzyć, to oczywiście w najmniej odpowiednim momencie. Wartka akcja (co bardziej przewrażliwieni czytelnicy być może uznają ją za chwilami balansującą na krawędzi dobrego smaku) i dużo dobrych grepsów (cytatów nie będzie, bo musiałbym przepisać z pół ebooka), to w moich oczach główne atuty książki. No i bohaterka. Ale o tym już pisałem ...