BiblioNETkowo w Kielcach (04.11.2008 r.)

Obudziłem się rano i od razu wiedziałem, że wyprawa na kieleckie spotkanie biblioNETki, to nie będzie przysłowiowa buła z przysłowiowym, panie, masłem. Mleko, to słowo najlepiej oddające, co zobaczyłem za oknem. I to nie takie pół na pół z wodą, ale prawdziwe mleko, przedwojenne. No, ale nic. "Kwardym cza być, nie miętkim", jak mawiali nasi przodkowie. Szybkie ogarnięcie, pakowanie latorośli i gratów, przejazd do teściów, przekazanie wnuków pod skrzydła i... poszli. A właściwie poczłapali, gdzieś ~40 km/h wypatrując, podobnych idiocie z passata (nie pozdrawiam), kierowców, którzy planując swoją rychłą śmierć, nie uwzględnili innych uczestników ruchu drogowego.

I doczłapali. Żona na zakupy, ja na Politechnikę, zająć strategiczne miejsce i poczytać przywleczonego Bułyczowa. Suchych ławek jak na lekarstwo, ale w końcu jest i to taka z widokiem na miejsce spotkania z Joyem i Miłośniczką, czyli słynne "piramidy". Czytam, od czasu do czasu podnosząc głowę i wypatrując. No i jest. Facet z plecaczkiem, który na kogoś czeka. Od razu się przyznam, musiałem dokończyć opowiadanko, zanim do Krzycha podszedłem :)
Stoimy, gadamy. Przychodzi Kasia i zawijamy się na dworce. Po kolei - PKP, gdzie dołączyła Krasnal oraz PKS, gdzie skład uzupełniła Anna 46. Szturmem pokonaliśmy ulicę Sienkiewicza (co widać na powyższym zdjęciu autorstwa Kasi) i zapadliśmy w dzicz parku Staszica, a właściwie w ogródek kawiarniany Domu Środowisk Twórczych. Gorąca herbata rozgrzała zziębniętych piechurów i otworzyła zsiniałe wargi uczestników spotkania, które już zresztą do końca nie miały okazji do marznięcia :)
Bardzo miło rozmawia się z sympatycznymi ludźmi, a jeszcze milej jeśli mają tego samego hopla. Konkretnie książkowego. Ale żeby nie było, rozmawialiśmy o wszystkim i o niczym, a książka jako element wyjściowy, czasem uzupełniający, a czasem jako bohater pierwszoplanowy, cały czas krążyła gdzieś wokół. Żeby nie powtarzać zgrabnego podsumowania Ani, rozmawialiśmy po prostu o tym.:D
Niestety, z miłym spotkaniem jest odwrotnie niż z czekaniem na gotujące się mleko. Czas galopuje i finisz jest szybszy niż się spodziewasz. Tradycyjne "miśki", deklaracja kolejnych "posiaduch" i... koniec :( Ale zostaje w człowieku wrażenie, że mimo całej wspaniałości internetu i biblioNETki, NETka na żywo to jest TO! A więc biblioNETkowicze wyjdźcie i spotykajcie się, czego sobie i Wam życzę :D