"Dominium" Bentley Little

Już pierwsza, przeczytana przeze mnie, książka pana Little'a powinna mi powiedzieć, w jakim gatunku horroru gustuje autor. A prawda jest taka, że jest to gore, z dużą ilością flaków i juszki lejącej się hektolitrami. Wyrosłem. Nie przepadam. Ale dałem szansę "Dominium". Dałem i poległem na około dwusetnej stronie, co i tak uznać należy za szczyt mojej dobrej woli, bo tych stron jest coś koło trzystu.
Pamiętacie Mastertona z jego indiańskimi demonami? Jeśli tak, to wiedzcie, że na podobnym pomyśle opiera się "Dominium", z tym że autor podszedł do sprawy bardziej klasycznie i zamiast Manitou postanowił do kalifornijskiej Napa Valley sprowadzić... Ale sza, choć tropy jakie zostawia autor są tak wyraźne jak odciski słonia w miękkim piasku i już po pierwszych stronach nie da się nie domyślić, któż, ach któż, jest głównym sprawcą zamieszania.
A reszta? Powiem tak. Jeśli komuś wpadłby do głowy pomysł sfilmowania tej, pełnej przemocy i seksu, powieści, najwięcej kasy poszłoby na: wagon mięsa mielonego, wagon ketchupu oraz solidną beczkę śmietany. Przydałby się też ciągle sztywny penis, bo w książce strona bez erekcji, to strona stracona, ale ten akurat rekwizyt mogliby twórcy pożyczyć od Czarka Pazury, bo a nuż mu się ostał po nakręceniu "Nic śmiesznego".
Co oczywiste, nie polecam, bo książka miast grozy budziła we mnie jedynie odruch wymiotny. A jak już koniecznie chcecie mieć z jakimś Dominium do czynienia, kupcie sobie pizzę.