"Mroczny rycerz" reż. Christopher Nolan

Nigdy nie byłem fanem komiksów ze stajni DC Comics, ani ich ekranizacji. Nie fascynowała mnie historia sieroty z Kryptona, który nie mogąc przyswoić, że na Ziemi panują inne zwyczaje, z uporem godnym lepszej sprawy zakładał bieliznę na wierzch. Nie porwała mnie również historia Catwoman, mimo że w jednej z filmowych odsłon grała ją, ubrana w megaobcisły lateks, Halle Berry. I podobnie ma się rzecz z Człowiekiem Nietoperzem. Parę przeczytanych przypadkiem komiksowych zeszytów oraz filmy obejrzane dla efektów i dobrej zabawy, ot co.
Tak więc, bez oczekiwań i nadziei na coś więcej niż rozrywkowe kino, przystąpiłem do obejrzenia tytułowego filmu, mając za sobą cały zgiełk, który towarzyszył jego promocji oraz emocje rozpalające widzów po jego obejrzeniu. Jednym słowem, gdy na forach filmowych opadł wojenny kurz, ja spokojnie usiadłem przed moimi skromnymi 29''. I cóż zobaczyłem?
Mocno zaziębionego Batmana (Christian Bale), który co prawda rozwala dwudziestu zbirów, ale który zmęczon ustawiczną chrypą, pokonan jest przez średniej wielkości dobermana. Jokera, świetnie, a nie jak fani trąbili (a Akademia potwierdziła Oscarem), kongenialnie, zagranego przez, świętej pamięci, Heatha Ledgera, który jednak mógłby sobie darować tik z oblizywaniem ust, bo mi się jednoznacznie kojarzył. Harveya Denta, potencjału postaci którego nie potrafił w pełni wykorzystać grający go Aaron Eckhart. Rachel (Maggie Gyllenhaal), niewiele wnoszący, acz cieszący oko, ozdobnik filmu. I pierwszoligowych drugoplanowców, czyli Luciusa Foxa (Morgan Freeman) i Alfreda (Michael Caine), którego rola lokaja, najbardziej mi się w "Mrocznym ..." podobała.
Poza tym? Świetna oprawa muzyczna w wykonaniu tuzów muzyki filmowej: Jamesa N. Howarda i Hansa Zimmera. Efekty specjalne, które pozwoliły zobrazować różne nieprawdopodobieństwa, ale to w końcu historia oparta na komiksie, więc się nie czepiajmy. I na koniec, żeby nie było za fajnie, strasznie napuszona i mdła końcówka. W sumie, naprawdę niezła rozrywka.