"Black Hawk Dawn" Hans Zimmer

Nie wiem, czy znana jest odwiedzającym mnie Gościom, moja wielka słabość do muzyki filmowej. Jeśli nie, śpieszę donieść, że pośród morza przeróżnych, słuchanych przeze mnie, rodzajów muzyki, OST-ki plasują się w pobliżu czubka góry bazylowego toptena. Oczywiście mam też toptena dla tej właśnie szufladki muzycznej i tu z kolei dość wysoko wspięła się przepiękna w swej egzotyce, miejscami nostalgiczna, a miejscami mocno dająca po uszach, ścieżka dźwiękowa autorstwa Hansa Zimmera z filmu "Helikopter w ogniu". Parę miesięcy temu, na skutek promocji, która obniżyła cenę wymarzonego CD-ka do akceptowalnych przeze mnie 19,90 PLN, stałem się jego posiadaczem i raz na jakiś czas raczę ucho tym rewelacyjnym krążkiem.
Jak muzycznie zobrazować chaos jaki zapanował w czasie, przeprowadzonej w 1993 roku, nieudanej akcji elitarnych oddziałów wojsk amerykańskich, które przebywając w Somalii, w ramach misji pokojowej ONZ podczas teoretycznie prostej akcji wojskowej doprowadzają do rzezi na ulicach Mogadiszu? Jak pokazać głód i inne nieszczęścia dotykające ten targany wojną domową kraj? Zadanie trudne, ale jak się okazuje, możliwe do realizacji. Hans Zimmer, wyjadacz w dziedzinie muzycznych kompozycji filmowych, postawił na eksperyment i dokonał swoistego miszmaszu afrykańskich pieśni, elektroniki i, momentami, dość ostrych gitar. Ba, w moim ulubionym kawałku użyto nawet dudów! Wydawać by się mogło, że takie zestawienie nie sprawdzi się i będzie dla ucha niestrawne, a jednak efekt jest, przynajmniej dla mnie, lubiącego muzykę etno, powalający.
Oprócz prawdziwych perełek trafiło się na płycie parę słabszych ścieżek, ale to naprawdę pryszcz. Ta płyta porywa od rozpoczynającego ją, początkowo pełnego boleści, później dynamiki, a na koniec niepokoju, "Hunger". Dalej mamy ostry i po brzegi wypełniony chrapliwym arabskim "r" "Barra Barra" Rachida Tahy. I na koniec mój ulubiony "Gortoz a Ran J'Attends" duetu: Danez Prigent i Lisa Gerrard, który jest jednym z tych kawałków, które stawiają włoski na całym ciele (jeśli wiecie o czym mówię) i których mogę słuchać wciąż i wciąż.
Oczywiście płyta zawiera nie trzy, a piętnaście tracków i w zasadzie o każdym mógłbym dobre słowo napisać, nie chcę jednak zatrzymywać Was swoim pitoleniem, bo czas w ten sposób zaoszczędzony możecie poświęcić na przesłuchanie opisywanego przez mnie OST-ka.