"Daszeńka czyli żywot szczeniaka" Karel Čapek

Nie wiem czy wspominałem już w tym miejscu, jak to kiedyś przytargałem do domu wielką pakę książek z odchodzącej w niebyt, wraz z likwidowaną szkołą, szkolnej biblioteki? Jeśli nie, cóż nie będę się rozwodził nad szczegółami, faktem jest natomiast, że paka stoi za łóżkiem Bartka i od czasu do czasu odławiamy z niej coś na chybił trafił. I takim oto sposobem trafiliśmy na “Daszeńkę …”.
Książkę, a raczej książeczkę (bo razem z fotografiami ręki autora, liczy około 60 stron), stworzył Karel Čapek. Tak, tak, TEN Karel Čapek, który jak się okazuje nie tylko umiał wymyślić pojęcie robota, ale także w pełen ciepła i słynnego czeskiego humoru sposób, opisać losy malutkiej foksterierki, tytułowej Daszeńki. Nie wierzycie, no to zobaczcie jak można opisać pierwsze, niezdarne próby przemieszczania się, podjęte przez ulubionego psiaka:
"Kiedy Daszeńka porządnie wzuła buty (właściwie to nie wzuła butów, tylko zakasała rękawy, ściśle mówiąc, nawet i rękawów nie zakasała, tylko - jak to się mówi - popluła w dłonie; zrozumcież mnie: ona nie mogła popluć w dłonie, dlatego że pluć jeszcze w ogóle nie umiała, a dłonie, czyli łapki, miała takie maleńkie, że nawet by do nich nie trafiła) - słowem, kiedy się Daszeńka do tego zabrała tak na dobre, w ciągu pół dnia przeturlała się od maminej przedniej nogi do maminej tylnej nogi, przy czym po drodze ze trzy razy się najadła i ze dwa razy przespała."
To naprawdę fajna lektura, dla moich chłopaków mająca wymiar świetnej zabawy podczas obcowania z, jak cytat pokazuje, dowcipnym tekstem Čapka oraz niemniej zabawnymi ilustracjami jego autorstwa. Dla mnie natomiast ma ona posmak nostalgii, który najlepiej zrozumieją osoby pamiętające Daszeńkę z PRLowskiej telewizji roku 1980, bo wtedy to na ekranach odbiorników zagościł serial Bretislava Pojara oparty na opisywanej lekturce.
Tak czy owak, warto ją gdzieś na stryszku, bądź w antykwariacie wyszperać, żeby przeczytać i polubić małą, białą kulkę, która swego czasu spowodowała, że na wielu polskich podwórkach słychać było jej imię.