W oczach syna ...

Od wczoraj pluję sobie w brodę, że nie testamentem, a za życia, wolą moją dobrą, ojcowską, przekazałem Bartiemu swą starą cyfrówkę. Co prawda syn mój pierworodny ostygł był ostatnio w swych próbach robienia zdjęć w ilościach przynależnych zawodowcom z NG, ale od czasu do czasu jeszcze go łapie i pstryka. No i właśnie wczoraj był ten czas. Temat przewodni - figurki z klocków w scenach bitewnych. Po półgodzinie zostałem przymuszony do obejrzenia efektów sesji. No i lecimy. Na początku mignęła mi jakaś znajoma postać w domowym negliżu, ale zaraz zostałem zasypany lawiną wyjaśnień, kto, kogo i w jakim celu atakuje. Po jakimś czasie dolecieliśmy do końca i znów miałem przed oczyma siebie, w pozie niedbałej, telewizyjnej (nóżki na oparciu fotelika) i to bez koszulki. Młody popatrzył i podsumował:
- No dobra, to znowu ty tu leżysz jak kaszalot na brzegu Wisły.
Plan minimum: basen i bieganie. Może rano brzuszki. Dobrze, że w okolicy nie ma siłki, bo pewnie bym się zapisał.