"Tchnienie grozy" wybór Wojciech Żukrowski

„Pozwólcie, że Was zaproszę na seans z duchami, posłuchacie niezwykłych opowieści, a może i za Wami coś się pojawi i zechce lodowatym tchnieniem owiać kark”- z przedmowy

Nie wiem jak to jest, ale jeśli tylko w amerykańskim filmie jest scena obozowa, to nie może się ona obejść bez tradycyjnego, wieczornego ogniska, połączonego z opiekaniem pianek (sic!) i opowiadaniem mrożących krew w żyłach historyjek. Widać taki folklor. W każdym bądź razie ja ze swoich kolonijnych czasów nie kojarzę takich atrakcji (z wyjątkiem ogniska). A szkoda, bo ghost stories lubię i chętnie bym w takiej nocnej nasiadówce wziął udział. Aha, tych, którzy mi zaczną wywlekać historię z czarną wołgą informuję, że jedna wołga tradycji nie czyni.
Ok, załóżmy zatem, że trafiłem na camp, siedzę przy ichniejszej watrze i wszyscy wlepiają we mnie oczy, bo to ja mam dziś sprawić, że twardziele zbledną, kujony będą piszczeć, a czirliderki pomdleją. Co robię? Na pewno nie sięgam po zbiorek nowel “Tchnienie grozy” w wyborze i z przedmową Wojciecha Żukrowskiego. Dlaczego? - spytacie. - Przecież groza ma być! No tak, ale w tej książce jest to groza nostalgiczna, zagubiona we mgle Londynu czy na brytyjskiej prowincji, snująca się po parkowych alejkach i delikatnie podnosząca włoski na karku. W młodych ludziach wychowanych na wszelkich “masakrach” i inszych Krugerach wzbudziła by jedynie śmiech. Słowem, nie nadaje się.
Całe szczęście jestem panem w średnim wieku i moje gusta w dziedzinie opowieści niesamowitych nie przekładają się na ilość wytarganych ofierze flaków. Wolę klimat, wolę suspens, wolę zgrabną woltę i błyskotliwe, czasem nawet zaskakujące (acz rzadko), zakończenie. I to wszystko znalazłem właśnie w zbiorku przetłumaczonym przez pana Tadeusza Malanowskiego. Wśród nazwisk m.in. Roald Dahl, Shirley Jackson. Wśród tematów: opętania, tajemnicze zabójstwa, duchy i wiele innych interesujących pomysłów na straszenie.
Jeśli macie zatem ochotę na klimatyczne historyjki, które kiedyś oficjalnie uznawano za niegodne miana literatury, a tak naprawdę nawet najtęższe głowy czytały je po kątach z wypiekami na twarzy - zapraszam. Trącą troszkę myszką, ale uwierzcie, są o wiele lepsze niż bezmyślna rąbanka, która zalewa nas współcześnie.