"Zwierzaki cudaki" Bibi Dumon Tak

Dzieci to radość. Zwierzęta to radość. A dzieci plus zwierzęta, to już po prostu szał radości. I możliwości. Szczególnie dla rodziców na tzw. “popisówki”. “Alu, a jak robi piesek?”, “Stasiu, pokaż babci jak ładnie umiesz naśladować kotka!”, “A krówka, a konik, a …???”. Ileż rodzicielskiej dumy, kiedy dziecko muczy, beczy, szczeka, kwili, pitpilita i pimpili, a wszyscy wokół szczerzą ząbki i stadnie wydają achy i ochy. Nieważne jednak, jak bardzo próbujemy, podobnymi do powyższych akcjami, skrzywić psychikę naszych pociech, one ciągle ciekawe są świata zwierząt. Jedne mniej, inne bardziej, ale nie spotkałem jeszcze dziecka, które nie ucieszyłoby się z książeczki o faunie.
Problem powstaje wtedy, kiedy sześciolatek, który jest bardziej od Was obcykany w rasach psów, nazwach dinozaurów czy zwyczajach godowych głuszców, chce czegoś nowego. Problem pogłębia się, kiedy wspomniany sześciolatek ma u boku trzyletni support, który, owszem, posłucha bajeczki o misiu czy piesku, ale podobnie jak starszy brat woli żywą wiedzę, najlepiej o jak najbardziej egzotycznych gatunkach. Niby nic prostszego, w końcu książek o żywiźnie jest pełno, ale pozycje te są albo zbyt infantylne albo, wprost przeciwnie, zbyt hermetyczne. I tu z odsieczą pojawiają się: Bibi Dumon Tak i jej “Zwierzaki cudaki”.
“Księga najdziwniejszych zwierząt świata”, jak głosi podtytuł, to zbiór tekstów o, zdaniem autorki, czterdziestu najbardziej niesamowitych organizmach zwierzęcych. Humorystyczne, nieomijające trudnych tematów (np. rozmnażanie) szkice, w których autorka przemyca wiedzę na temat takich poczwar jak np. matronica, pożeracz czarny czy jaszczurka Jezusa Chrystusa, zostały uzupełnione monochromatycznymi ilustracjami holenderskiej graficzki Fleur van der Weel. I myli się ten, kto sądzi, że najlepszym dodatkiem do tekstu o zwierzętach są, szczególnie w książce dla dzieci, tęczowo kolorowe malunki lub zdjęcia profesjonalistów z NG. Czerń i biel doskonale się sprawdzają i wcale nie są gorsze.
Oj, przynudzam, a przecież wystarczy zajrzeć na stronę Dwóch Sióstr i przekonać się czy nam się rzecz podoba czy nie. Oj, dałem plamę. Przecież to nie NAM się ma podobać (choć i to nie zaszkodzi, wiem po sobie)? Pokażcie i przeczytajcie dzieciakom, a jestem pewien, że poproszą o całość. U nas jest jednym z hitów. A zamiast słynnego “A jak robi …?”, to wreszcie dziecko może się pochwalić Waszą wiedzą, ot, choćby o przebiegu ciąży u koników morskich. Może też będą ochy i achy?