"Kotek Splotek" Rob Scotton

Podczas ostatniej wizyty w WBP, zostałem przyjaźnie zagadnięty przez jedną z pań bibliotekarek, która chciała wiedzieć czy szukam czegoś konkretnego, bo jeśli nie, to ona akurat wpisuje świeżynki i może mi coś z nich wypożyczyć. Jako, że brakowało mi ciekawego tytułu dla Szymka, pani zaproponowała którąś z części “Stacyjkowa”. Obejrzałem, ale bez przekonania, bo nie darzę atencją książek opartych o bajki TV i stwierdziwszy, że jak nic nie znajdę, to “ewentualnie”, ruszyłem między półki. Pani rozkładała tuż obok nabytki i nagle podała mi z uśmiechem książkę. Jeden rzut oka na okładkę wystarczył, żeby Bazyl wiedział, że chce to mieć w plecaczku, zamiast kolorowych pociągów i nieważne co Młody powie (tak, tak, wyrodny ze mnie ojciec). Pani przyklepała wybór, dorzucając, że “niektóre dzieci nie chcą się ze Splotkiem rozstać, a nawet płaczą przy oddawaniu”. Dobra, kończmy tę przydługą historię wprowadzającą i walmy prosto z mostu: “Kotek Splotek” jest megaekstra!!!

Pierwsza myśl jaka towarzyszyła otwarciu książki, to: “Kurteczka, gdzie ja już coś podobnego widziałem?!”. Rzut oka w odmęty Internetu i już wiedziałem. Tutaj. I tak jak Agnes zachwycała się puszystością owiec, my z chłopakami podziwialiśmy puszystość kocią. Puszystość, pucułowatość, przytulańskość i wiele, wiele innych cech, które po prostu wylewają się (patrz niżej) z dziesiątek ilustracji tej niewielkiej objętościowo (32 str.), ale za to sporego formatu, książeczki. Splotek jest na tapecie codziennie. Szymek łazi z nim pod pachą traktując książkę jako zamiennik pluszaka (swoją drogą szkoda, że autor nie pomyślał o takim gadżecie*), a Bartek lubi ją czytać. Wiele zaliczonych przebiegów pozwala mu to robić perfekcyjnie. Intonacja powtórzonego: “Dlaczego?” czy płaczliwego i z wyrzutem: “Mamo!” w jego wykonaniu, to prawdziwy majsterszyk. No, ale ja znowu w las, a trzeba o meritum.

Historyjka wyczesanego (dosłownie, zresztą zobaczycie!) kotka, który ma przed sobą pierwszy dzień w szkole i wymyśla tysiąc powodów by tego doświadczenia uniknąć, jest opowiedziana z takim jajem, że klękajcie narody. Albo czytelnicy ze śmiechu, którą to opcję wybraliśmy z chłopakami. Rysunki są tak przekozackie i tak nam się podobają, że … Dobra, kończę bo za chwilę eksploduję próbując wymyślić sto wyrazów bliskoznacznych do słowa “eeeeeeeeeeeeeeeeeekstra!!!”. Dodam tylko, że wydawnictwo sprzedaje zestaw Splotka z Bronkiem za tanie piniądze (bez kosztów wysyłki) i ja z tej opcji mam zamiar skorzystać (nie, nie płacą mi za reklamę). Po pierwsze dlatego, że nie wiem jak powiedzieć Młodym, że Splotek wraca do biblioteki. Po drugie, bom ciekaw strasznie Bronka.

W rolach głównych Splotek oraz dłonie i kolanka Starszego © by Bazyl

 A żeby Wasze gały widziały co brały i mi później nie jęczały, to zapraszam na stronę autora. A Vespera upraszam o szybką publikację kolejnych części.

* Włażę pod stół i odszczekuję. Jest. Szkoda tylko, że w zagranicznych sklepach :(