"Nawałnica mieczy", "Uczta dla wron" George R.R. Martin

 Wracam sobie, proszę ja Was, do tego całego Westseros, po kilkumiesięcznej przerwie i się zastanawiam: poznam czy nie poznam, pamiętam gęby i czyny czy nie, skumam szybko kto jest z kim, a kto przeciw komu czy może będzie jak w piosence, że niby hu is f... elis. Spoko, dałem radę, choć przyznam szczerze, że pierwsze kilkadziesiąt stron zajęło mi tzw. wczuwanie w sytuację. Ale jak już się wczułem, to popłynąłem i łykałem tom za tomem jak młody pelikan, to co młode pelikany mają w zwyczaju łykać. I choć w pewnym momencie poczułem przesyt i zacząłem się przychrzaniać do drobnych szczególików (a drobne szczególiki potrafią być bardzo wredne i zniechęcić do lektury), to i tak wiem jedno. Gdybym miał pod ręką “Taniec …”, nie oparłbym mu się nijak.

Co zatem George wymyślił, żeby się czytelnikowi w wykreowanym przez niego świecie nie nudziło? A otóż i trzebi troszkę stadko tych, którym kibicowaliśmy. Konsekwentnie podprowadza do dołu z guanem tych, którzy są be, be i jeszcze raz be, i na taki podły los zasłużyli. Ale też niektórych złych uszlachetnia, a dobrym opiernicza nieco skrzydełka i zarzuca ścierkę na aureolki. Słowem - dzieje się.

Nic w tej wielkiej sadze nie jest pewne, a zwroty akcji mogą przyprawić o zawrót głowy. I furda, że Autor wkurza mnie sztampą opisu strojów damskich i męskich (gorsecik sukni miała ozdobiony perełkami/rubinami/ametystami/innymi duperelami; na wamsie widniał wyszyty herb - tu opis), wymienianiem nazwisk członków mniej znaczących rodów do ósmego pokolenia wstecz czy pewnym spowolnieniem akcji i wodolejstwem, które robi grubość w “Uczcie dla wron”, ja ciągle parłem naprzód. Mroczna, pełna przemocy, seksu, piętrowych intryg, rzezi, uczt, walk, zabójstw, humoru (w tym koszarowego), zdrad i sojuszy, nie pozwala przestać się czytać. Wspominałem o seksie?

Ok, kończę, bo mój entuzjazm chyba już dało się zauważyć, a dalsze pisanie o “Pieśni …” miałoby sens jedynie wtedy, gdybym mógł sypnąć konkretami, czyli dla tych którzy jeszcze nie czytali, spoilerami, a przecież nie o to chodzi. Zatem idźcie i czytajcie, i syndromu odstawienia się obawiajcie albo mu wcześniej, przygotowując dostępną na razie część, przeciwdziałajcie! I tak fatalnych rymów częstochowskim w swych tekstach nie umieszczajcie. Howgh!